نقد و بررسی تخصصی عود بحرینی
بربت( بربط ) یا عود همچنین رود سازی ایرانی از ردهسازهای زهی زخمهای است که در خاورمیانه و کشورهای عربی شمال آفریقا رواج دارد.
خاستگاه بربت با استناد به اکتشافات باستانشناسی به پنج هزار سال پیش، تمدن سومر و شهر اور بر می گردد. در نگارههای مصری به جای مانده از دوهزار سال پیش که نوازندگان را به تصویر کشیدهاند این ساز دیده میشود. پس از آن بربط به دیگر نقاط خاور میانه از جمله ایران و عربستان دوره پیش از اسلام هم راه پیدا میکند. از بربت نوازان بنام ایرانی میتوان باربد، بامشاد، نکیسا و رامتین را نام برد. پس از اسلام و در پی خلافت اسلامی این ساز تکامل می یابد و گسترهٔ این ساز در سراسر جهان اسلام از چین تا اندلس گسترش میابد. در زمان حکومت عبدالرحمان دوم بر اندلس و دعوت او از یک نوازنده بنام به نام کمالالدین زریاب این ساز به اسپانیا وارد میشود. زریاب بربط را در این سرزمین گسترش و تکامل میدهد و از آمیختن این ساز با تار برای اولین ساز گیتار را میسازد. که هم اکنون سالانه در اسپانیا بزرگداشتی به نام زریاب برگزار میشود. پاکو دلوسیا از مشهورترین نوازندگان گیتار در جهان برای گرامیداشت یاد او قطعهای به نام زریاب ساختهاست.
از جمله نوازندگان معروف این ساز منیر بشیر بود. در کنار او میتوان به نامهایی چون ریاض سنباطی، فرید الاطرش، نصیر شمه و انور براهم اشاره کرد.
در ایران نیز برای احیای ساز عود تلاشهای پرثمری صورت گرفت. از جملهٔ عود نوازان معروف میتوان به منصور نریمان، حسن منوچهری، محمود رحمانی پور، اکبر محسنی، شاپور رحیمی ، عبدالوهاب شهیدی و مجید ناظم پوراشاره کرد. در چند دهه گذشتهاستادان دیگری نیز به این جمع پیوستهاند و بیشترشان در نواختن این ساز نوآوریهایی نیز داشتهاند، از این افراد میتوان حسین بهروزینیا، محمد فیروزی، ارسلان کامکار و سالار ایوبی را نام برد.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.